Tuesday, August 15, 2017

කණාමැදිරියෝ


ඉස්සර අපේ මිදුලට හොදට පේන හා මට හොදටම මතක ගස් හතරක් තිබුණි..එකක් ඩෝරා අක්කගේ වත්තේ බදුල්ල ගහය. අනික ඒ වත්තෙම ඉහල කෙලවරේ තිබුණු රුක් අත්තන ගහය..ගෙට පහලින් නෙල්බෑ ගහත් පාරෙගෙදර විසල් අඹ ගහත් මේ අතරය.
දහවල් කාලයේ වෙනසක් නැතත් ගොම්මන් අදුරත් සමඟම මේ ගස් මට විසේසය. කොතෙන් දැක ඇතත් හවසට ඒවායේ අතු ඉති සැකසී ඇති හැඩ අනුව මම හිතින් විවිධ රූප මවාගනිමි..බල්ලෝ කුරුල්ලෝ..අතපය දිගහැරගත් මිනිස්සු..මේ අතු හැඩ අතර මට මැවී පෙනෙන්නට පටන් ගනියි.
කලුවර වැටුන පසු මේ ගස් වඩාත් ලස්සන කරන පිරිසක් සිටියෝය. දිලිහෙන රන්වන් රෙද්දක් ඇතිරුවාක් මෙන් කණාමැදිරියෝ දහ දහස් ගනණන් මේ ගස්වල කොළ අතු ඉති වසාගනියි. බලන්න ලස්සනය. හුළගක් එනවිට විසිරී යන උන් නැවත ගහට ඇලෙති.මිදුල පුරාද එහෙම මෙහෙ යන පුංචි පුංචි එලි එමටය..එදවස කණාමැදිරියන් අල්ලා දෙන්නැයි තාත්තාට බොහෝ ඇවටිලි කලා ද මතකය.එවිට තාත්තා විනිවිද පෙනෙන බෝතලයකට බොහොම ප්‍රවේශමෙන් හත් අට දෙනෙකු අල්ලා දමා දෙන්නේය..අපේ සතුටේ නිමක් නැත..එහෙත් අම්මා එදවස කියන්නේ උන් කෑවාම බෙහෙත් කරන්න මුහුදෙ මඩත් අහසෙ තරුත් මෝල්ගහෙ දලුත් ඕනෑ බවය. ඒ දේවල් කල නොහැකි බව පමණක් වැටහෙන හෙයින් අපි උන් ඇල්ලීමට බියක් දැක්වීය.
ඇතැම් විට අම්මලා එදවස එසේ කියන්නට ඇත්තේ අහිංසක සතුන්ට අපෙන් වන හිරිහැර කරදරවලින් මුදවා ගැනීමට විය හැකිය..කෙසේ වෙතදු අද කණාමැදිරියෝ එකෙක් දෙකෙක් හුදකලාවේ එහෙට මෙහෙට පාවෙනවා පමණක් දකින මට එදා දුටු කණමැදිරියෝ, පලසක් මෙන් ගස් වසා සිටි අපූර‍ැව මතකයට නිතර එයි


මීට අවුරුදු තිස් පහකට ඉස්සර පෙට්ටගමක හැඩයට හදපු තරමක ලොකු ලෑලි පෙට්ටියක් අපේ ගෙදර තිබුණා.ඒ කියන්නෙ මගේ මතකය ඇති කාලේ.දැන් කාලෙ වගේ ඒ දවස්වල අපේ ගම්වල පිගන් බඩු දාන්න වෙනම අල්මාරියි වීදුරුබඩු දාන්න වෙනම අල්මාරියි තිබුණෙ නෑ .අපේ අම්මා ඔය ලී පෙට්ටියේ ලස්සනට පරිස්සමට පිගන් කෝප්ප..වීදුරු ඔය තව තිබුණ විච්චූරණ බඩු අහුරලා තිබුණා..එලියෙ තිබුණනම් ඒවයේ කෑලි අහුලන්න වෙ බව අම්මා හොදාකාරාව දන්න හින්දම වෙන්න ඇති..පුංචි පුංචිවට හිටි අපි හයදෙනෙක්ගෙ තරම ඉතිං අම්ම ඇරෙන්න වෙන කවුද දන්නෙ..
ඒ වුනාට ඉතිං අම්මා එහෙ මෙහෙ වෙනකන් ඉදලා අපිත් අදින්නෙ ඕකමයි..ඒ අදින වෙලාවට හැමදාමත් අතට අරන් බලන දෙයක් තිබුණා..ඔන්න ඔය පහතින් තියෙන බෝතල් දෙක..අම්මා කිව්වේ අයියගෙයි අක්කගෙයි කිරි බෝතල් දෙක කියලා..මට ඒ දවස්වල හිතාගන්න බෑ බෝතලේ දෙපැත්තෙම කටවල් දෙකක් තියෙද්දි කිරි පුරවන්නෙ කොහොමද කියලා..අනික කිරි බෝතලේ හදපු මිනිස්සු ඇයි මේ කටවල් දෙකක් දාලා බෝතලේ හැදුවෙ කියලා...ඔ්ව හිත හිත ඉන්නකොට අම්මා ඇවිත් ආයෙත් ඒක අරන් අර පෙට්ටියට දාලා වහනවා..අම්ම නම් කිව්වෙ එක පැත්තකට හිල් නොකරපු සූප්පුවකුත් අනිත් පැත්තට හිල් කරපු සූප්පුවකුත් ගහලා ගත්තා කියලා..මේ බෝතල් දෙක අරන් තියෙන්නේ 1964. අපේ මහගෙදරට මෙයාලා ඇවිත් අවුරුදු පනස් තුනක් විතර..ඒ වුනත් අම්මගෙ පරිස්සම හින්දා තාමත් තියෙනවා..කොහොම වුනත් මට අදටත් හිතාගන්න බෑ ඇයි මේ කිරි බෝතලේට දෙපැත්තෙන්ම කටවල් දෙකක් දාලා හදලා තියෙන්නෙ කියලා..

(ප්‍රියංකා නානායක්කාර )

5 comments:

  1. හරි අපූරු විදියට අතීතය රසවත් විදියට රැගෙන එන කතාවක්.... තව සුන්දර කතා ඉදිරියේදී අපට කියවන්න ලැබෙයි හිතෙනවා!

    ReplyDelete
  2. අද තමයි මුලින්ම මේ පැත්තට ගොඩ උනේ , ඉස්සරහටත් ලියන්න . ජය වේවා

    ReplyDelete
  3. ඇත්තටම හිතා ගන්න බැහැනේ මේ බෝතලේ හදල තියන විදිහ

    ReplyDelete