අපේ අයියා කුඩා කල, කතා කරන කොට වචන පටැලවෙන ගතියක් තිබී ඇත. දොස්තර මහතෙකු තාත්තා හට කියා ඇත්තේ අයියාට චිත්‍රකතා පොත් හා පත්තර ගෙනත් දී හඩනගා කියවන්නට දෙන ලෙසය. තාත්තාද එදේ කර ඇත. කල් යත්ම අයියාගේ එම අඩුපාඩුව ඉක්මනටම මඟ හැරී ගිය බව අම්මා පැවසුවාය.
ඒ නිසාම අලුතෙන් එන හැම චිත්‍රකතා පත්තරයක්ම අපේ ගෙදරට ගෙනවිත් ඇත. මට මතක ඇති කාලයේ තිබූ සිත්තර, සතුට, මධුර, සුවද, සත්සිරි,වගේ ඒවාද තාත්තා එකක්වත් අතෑරියේ නැත. ඒකත් හරි අපූරුය..පත්තරය ගෙට ආ සැනින් කොල හතර හතරදෙනෙකු අතට බෙදී යයි..එක්කෙනෙක් කියවා අවසන් වන තුරු අනෙක් හතරදෙනා බලා සිටියි..සිත්තර පත්තරය ගෙනාදාට, තාත්තා කැමතිම කතාව වූ ස්පාටකස් පිටුව පලමුව ඔහුට දිය යුතුය.
මේ හැරෙන්න්නට සති අන්ත ප්‍රවෘත්ති පත්තර වල ගිය චිත්‍රකතා කපා පොතක අලවා තැබුවේය. හරි ලස්සනය.
වෙද හාමුදුරුවෝ, පැන්ටම්, සෙනෙහසක කඳුළු, සත්වෙනිි දවස, බකට් හැරී, බකට් හැරී ආපහු එයි..පෙති ගෝමර..අදටත් මතකය. කී සැරයක් කියෙව්වාදැයි මතක නැත. ඒවා ඒ තරමට කියෙව්වේය.
මේවා අපිට හරිම ආදරණීය සුන්දර වස්තු ම විය..අපි ලොකු මහත් වූ පසුත් අයියා, අක්කා සහ අම්මා මේවා පරිස්සමට රැකබලාගත්තේය. එහෙත් මහගෙදර අළුත් වැඩියා කිරීමේදී බිම එක තැනකට කර ලොඩ ගසා තිබුණු මාසයක් පමණ කාලයේ වේයෝ මෙයින් බොහෝ ප්‍රමාණයක් ආහාරයට ගෙන අපගේ සුන්දර මතක වස්තු සියල්ල විනාශ කර දැම්මේය..
මගේ මතකය අවදි කරගත හැකි වයසේ සිටම අපේ ගෙදර තිබුණේ පුංචි රොලන්කා වර්ගයේ ගුවන් විදුලි යන්ත්‍රයකි. තද දුඹුරු හා රන්වන් පැහැයෙන් යුතු එය අසූව දශකයේ මුල හරිය වෙනතාක්ම අපිට මහගු වස්තුවක් විය. එදවස විදුලිය නැත. බැටරි කෑලි හතරක් සතියකට සැරයක්වත් දැමිය යුතුය. කාලයේ හැටියට එකත් තාත්තාගේ ඇගට දැනෙන වියදමකි..එහෙත් අසන්නේ නැතුවත් බැරිය.ඒක නිසාම කුරු කුරු ගගා බැටරි පොල්ල තුල ඕජස් ගලන තුරුම තියෙන ඒවලින්ම අසන්නේ්ය. බැරිම තැනකදී තාත්තා නැති වෙලාවට විදුලි පන්දමේ බැටරි කෑලි ටිකද රේඩියෝව ඇතුලේය...තාත්තා එන වෙලාවට ආයෙම විදුලි පන්දමේය..එහෙත් රෑට හොර එලිවී ජරමර ගොඩය. විදුලි පන්දමේ එලිය අඩුවී ඇත.
එකල අපි වඩාත්ම ප්‍රිය කලේ ගුවන් විදුලි නාට්‍ය ඇසීමය. හය හමාර හත වෙනකොට හැවොම රේඩියෝ එක වටාය. නාට්‍යයක් අහන්න අල්ල ගත්තා කියන්නේ අතාරින්නට බැරි පුරුද්දකට ඇබ්බැහි වුනා වගේය..එක දවසක් අසන්නට බැරි වුනොත් උණ වගේය..ඒකත් හරි ලස්සන වැඩකි.මේවා අහන්නට එක එක්කෙනා පුටුද , එ්වා තියාගන්නා තැන්ද වෙන් කරගෙන තිබුණේය. නැතිනම් හිතේ හැටියට නාට්‍ය කනට ඇහෙන්නේ නැත. ඇස් දෙකේ කළුවා, ගජමුතු හි මුතූ , මුවන්පැලැස්සේ කදිරා සුගන්දිකාහි සුගලා, ගේ කුරුළු ගීතයේ සංඝමිත්තා තවමත් මතක හිතේ හැටියට එහෙම ඇහුව නිසා වෙන්නට ඇත.
පොඩි අක්කාගේ පුරුද්ද වුනේ රේඩියෝ එක ලගම හිස තියාගෙන ඇසීමය. අම්මා කොපමණ බැන්නත් ඇගේ පුරුද්ද වෙනස් වුනේ නැත. අහස ගොරවන විට රේඩියෝ එක අහන එක තාත්තා තහනම් කර තිබුණි. එදවසට හිතට හරි නැත. දවසක් පොඩි අක්කා ඒ තහනම අමතක කර රේඩියෝව අසන්නට ගොස් තාත්තා රේඩියෝවේ බැටරි පොල්ල ගලවා ගේ ඉස්සරහා ඇති රබර්වත්තටම විසි කලේය.
උදේම නැගිටින තාත්තාගේ අතින්
හැඩවෙන රේඩියෝවේ මට මතක උදාගීත යන වෙලාවය..ඉස්කෝලෙ යන්නට ලෑස්තිවෙන අතරේ ලස්සන ලස්සන සිංදු ගොඩක් ඇහෙන්නේය. නන්දා මාලනිය, ටීඑම්,නීලා එඩ්වඩ්, ගයන ගීත අසා පිබිදෙන හිතෙන් ඉස්කෝලෙටම දුවන්න තරම් පණක් නැගෙන්නේය. ඒ එදවසය.
අද විදුලිය ඇත නවීන අංගෝපාංගවලින් හැඩවී එදාා තිබුණ රේඩියෝවට වඩා හතරපස් ගුණයක් ලොකු රේඩියෝවක් ද ඇත. එහෙත් එදා වගේ අහන්න ලස්සන දේවල් නැත. දුක එතනය.
(ප්‍රියංකා නානායක්කාර )
මගේ මතකය අවදි කරගත හැකි වයසේ සිටම අපේ ගෙදර තිබුණේ පුංචි රොලන්කා වර්ගයේ ගුවන් විදුලි යන්ත්‍රයකි. තද දුඹුරු හා රන්වන් පැහැයෙන් යුතු එය අසූව දශකයේ මුල හරිය වෙනතාක්ම අපිට මහගු වස්තුවක් විය. එදවස විදුලිය නැත. බැටරි කෑලි හතරක් සතියකට සැරයක්වත් දැමිය යුතුය. කාලයේ හැටියට එකත් තාත්තාගේ ඇගට දැනෙන වියදමකි..එහෙත් අසන්නේ නැතුවත් බැරිය.ඒක නිසාම කුරු කුරු ගගා බැටරි පොල්ල තුල ඕජස් ගලන තුරුම තියෙන ඒවලින්ම අසන්නේ්ය. බැරිම තැනකදී තාත්තා නැති වෙලාවට විදුලි පන්දමේ බැටරි කෑලි ටිකද රේඩියෝව ඇතුලේය...තාත්තා එන වෙලාවට ආයෙම විදුලි පන්දමේය..එහෙත් රෑට හොර එලිවී ජරමර ගොඩය. විදුලි පන්දමේ එලිය අඩුවී ඇත.
එකල අපි වඩාත්ම ප්‍රිය කලේ ගුවන් විදුලි නාට්‍ය ඇසීමය. හය හමාර හත වෙනකොට හැවොම රේඩියෝ එක වටාය. නාට්‍යයක් අහන්න අල්ල ගත්තා කියන්නේ අතාරින්නට බැරි පුරුද්දකට ඇබ්බැහි වුනා වගේය..එක දවසක් අසන්නට බැරි වුනොත් උණ වගේය..ඒකත් හරි ලස්සන වැඩකි.මේවා අහන්නට එක එක්කෙනා පුටුද , එ්වා තියාගන්නා තැන්ද වෙන් කරගෙන තිබුණේය. නැතිනම් හිතේ හැටියට නාට්‍ය කනට ඇහෙන්නේ නැත. ඇස් දෙකේ කළුවා, ගජමුතු හි මුතූ , මුවන්පැලැස්සේ කදිරා සුගන්දිකාහි සුගලා, ගේ කුරුළු ගීතයේ සංඝමිත්තා තවමත් මතක හිතේ හැටියට එහෙම ඇහුව නිසා වෙන්නට ඇත.
පොඩි අක්කාගේ පුරුද්ද වුනේ රේඩියෝ එක ලගම හිස තියාගෙන ඇසීමය. අම්මා කොපමණ බැන්නත් ඇගේ පුරුද්ද වෙනස් වුනේ නැත. අහස ගොරවන විට රේඩියෝ එක අහන එක තාත්තා තහනම් කර තිබුණි. එදවසට හිතට හරි නැත. දවසක් පොඩි අක්කා ඒ තහනම අමතක කර රේඩියෝව අසන්නට ගොස් තාත්තා රේඩියෝවේ බැටරි පොල්ල ගලවා ගේ ඉස්සරහා ඇති රබර්වත්තටම විසි කලේය.
උදේම නැගිටින තාත්තාගේ අතින්
හැඩවෙන රේඩියෝවේ මට මතක උදාගීත යන වෙලාවය..ඉස්කෝලෙ යන්නට ලෑස්තිවෙන අතරේ ලස්සන ලස්සන සිංදු ගොඩක් ඇහෙන්නේය. නන්දා මාලනිය, ටීඑම්,නීලා එඩ්වඩ්, ගයන ගීත අසා පිබිදෙන හිතෙන් ඉස්කෝලෙටම දුවන්න තරම් පණක් නැගෙන්නේය. ඒ එදවසය.
අද විදුලිය ඇත නවීන අංගෝපාංගවලින් හැඩවී එදාා තිබුණ රේඩියෝවට වඩා හතරපස් ගුණයක් ලොකු රේඩියෝවක් ද ඇත. එහෙත් එදා වගේ අහන්න ලස්සන දේවල් නැත. දුක එතනය.
(ප්‍රියංකා නානායක්කාර )
.
No comments:
Post a Comment